بزرگان، كلام مرحوم مجلسى را تلقى به قبول كرده و عيناً يا با اندكى تصرف، آن را ذكر كرده اند؛ (1) براى نمونه، مرحوم محسن امين در اعيان الشيعه، مى نويسد: «حكيمه، از بانوان صالح و عابد و قانت بوده و از ايشان اخبارى در تزويج امام عسكرى(ع) با نرجس خاتون(عليهما السلام) و ولادت امام از ايشان، نقل شده است». (2)
مرحوم شيخ عباس قمى نيز در مفاتيح الجنان، مى نويسد:
در كتب «مزار»، زيارت مخصوصى براى آن معظمه ذكر نشده؛ آن مرتبه رفيعه كه براى او است. پس سزاوار است، او را زيارت كنند به الفاظى كه در زيارت اولاد ائمه(عليهم السلام) نقل شده است يا زيارت كنند او را به الفاظى كه در زيارت عمه مكرمه اش حضرت فاطمه معصومه، بنت موسى بن جعفر(عليهما السلام) وارد شده است.
نرجس (3) خاتون(عليها السلام) در سرزمين روم، به دنيا آمد. ايشان، دختر يشوعا، پسر قيصر روم و نامش مليكا بود.
وى از جانب مادر، نسبش به «شمعون بن حمّون الصَّفا»، وصى نامدار حضرت عيسى بن مريم(عليهما السلام) مى رسد. شمعون الصّفا كه از شدت زهد و تقوا، برترين حوارى مسيح(ع) بود، به مقام وصايت آن حضرت رسيد. نسل دخترى وى، پس از قرن ها و از طريق يكى از نوادگان دخترى او، به دوشيزه اى طاهره و مطهره، منتهى شد. وقتى اين دوشيزه به سن ازدواج رسيد، به دليل داشتن شرافت حَسَب و نسب، بين اشراف و بزرگان، خواستگاران زيادى داشت. اما در اين بين، قيصر مايل بود كه نوه عزيزش را به عقد يكى از نوه هاى پسرى خويش، دربياورد و اين مسئله، بسيار طبيعى مى نمود.
قيصر روم براى تحقق خواسته اش، مجلس عقد باشكوهى آراست. در اين مجلس،