لقب هاي حضرت رضا عليه السلام– مولف: بينش، تقي
(برگرفته از كتاب نامه آستان قدس (35-29))
مشخصات نشر: [بي جا]: [بي نا]، انتشارات، 13xx
مشخصات ظاهري: 96ص.
وضعيت فهرست نويسي: در انتظار فهرست نويسي (اطلاعات ثبت)
شماره كتابشناسي ملي: 1896928
ائمه ي اطهار صلوات الله عليهم اجمعين اغلب غير از اسم و كنيه چندين لقب داشته اند و هر يك از اين لقبها مبين بعضي از صفات و خصال پسنديده آن بزرگواران بوده است. در عرب و ملتهاي مسلمان رسم بوده است كه هر كسي اسم و كنيه و لقب داشته باشد و از روي آنها ارزش وجودي و ميزان معلومات و شخصيت اجتماعي و خانواده يا حسب و نسب و حتي كار و پيشه او شناخته شود. در كشورهاي روما كه زبانشان از لاتين مشتق مي شود اسمها مفصل و مركب بوده است و در بعضي جاها مثل آلمان و اسپانيا كساني بوده اند كه اسمشان از چندين كلمه تركيب مي شده است. نام گذاري مثل ساير شؤون اجتماعي و زندگي تطور پيدا كرده است ولي به طور كلي غير از عربها كه اسمهاي ساده داشته اند ساير اقوام به تقليد از يونانيها و رومي ها به اسمهاي مركب علاقه داشته اند، حتي در قرون وسطي كه وضع آن خيلي روشن نيست اسمهاي تركيبي و لقب متداول بوده و معمولا غير از اسم كوچك اسم خانواده و لقب رواج داشته است (لاروس - بزرگ فرانسه جلد پنجم: اسم و پرنوم). قرايني هست كه مي رساند در ايران باستان اسمهاي مركب و خانواده متداول بوده است از جمله زردشت در گاتها خود را زرتشتر سپيتمه يا سپتمه (مزديسنا ص 63) مي نامد كه كلمه ي اول مركب از زرت و اشترا به